- fulcimen
- fulcīmen, inis, n. (fulcio), die Stütze, der Pfeiler, Ov. fast. 6, 269.
Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch von Karl Ernst Georges. 2002.
fulcimen
Schlagen Sie auch in anderen Wörterbüchern nach:
VARCHIUS Benedictus — Florentinus, Linguae italicae in deterius ruentis fulcimen, tantâ fuit elosquentiâ, ut vulgatum sit. Si Iuppiter Italice loqui voluisset, non alia quam Varchii lingua usurum fuisse: Graece it. et Latine doctus, Caroli v. iussu libellum Boethii de … Hofmann J. Lexicon universale
ՄՈՅԹ — (մութի, ից.) NBH 2 0296 Chronological Sequence: Early classical, 11c, 13c գ. ὐποστήριγμα, ἁντιστήριγμα sustentaculum, fulcimen, fulcimentum; fulcrum, firmamentum . Նեցուկ. յեցուկ. հաստարան. ամրութիւն ʼի ներքոյ կողմանէ՝ կամ առ ʼի կողմանէ. պայագ,… … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)
